Forum

In het forum kunt u reactie lezen, reageren en nieuwe reacties vragen. Wij krijgen een bericht als u een reactie plaatst.

LET OP: als u een uitgebreide reactie heeft kunt u dit beter eerst typen in Word en dan plakken in de reactie omdat anders de beveiligingscode verloopt na 15 min.

Reacties

Toevoegen reactie

Laatste reacties (1 tot 10 van 91):

1
2
3
4
5
...
7
8
9
10
Nanny Schouten
21-02-22
Beste Lisa, beter gezegd beste lieve mama's, ik voel enorm met jullie mee, en herken dit, van mijn kleinzoon (nu 18 jaar) ik bleef toen ik zag dat mijn dochter en schoonzoon er bijna onderdoor gingen s'nachts bij hun zodat zij door konden slapen. In het ziekenhuis zei de arts, wen er maar aan, gewoon een huilbaby. ik zei "nee, dit kind mankeert zeker te weten iets, de arts negeerde mij volkomen. hulpeloos en wanhopig voelde mijn dochter zich. Maar ouders laat je niet wegsturen alsjeblieft. achteraf bleek mijn kleinzoon een reflux te hebben en was doordat het te lang duurde zijn slokdarm al verbrand, zo zielig. zware medicijnen volgde en 2 keer per week naar het ziekenhuis om hem in de gaten te houden, omdat de medicijnen te zwaar voor zijn hartje konden zijn!! alles kwam goed en het werd een vrolijke lachende baby. mijn jongste dochter destijds 9 mnd. krijste opeens hele dagen en nachten. huisarts stuurde mij meteen door, arts in ziekenhuis vond mij een overbezorgde moeder. Ik zei mijn kind mankeert iets, ik laat haar hier ter observatie PUNT!! Wat bleek ze had een ernstige heupontsteking, met spoed geopereerd, de bacterie vrat haar bot al aan, net op tijd erbij anders had ze de rest van haar leven mank gelopen! nogmaals, laat je niet wegsturen, een baby huilt niet voor niets constant!
Heel veel sterkte allemaal.
Floor
11-08-20
En wat ik nog wat toevoegen aan mijn onderstaande verhaal:
Mijn huilbaby maakt het me ook moeilijker om van hem te houden. natuurlijk hou ik van mijn kind, maar er zijn veel momenten waarop ik een hekel aan hem heb als hij maar eindeloos door blijft huilen en ik loop op mijn laatste tandvlees. Maar hier hoor ik anderen niet over, lijkt een taboe op te bestaan. Bij mijn partner hoef ik daar niet mee aan te komen. Toen ik eens op vakantie was met familie en de zorg gedeeltelijk werd overgenomen, had ik veel positieve ervaringen met mijn baby. Ik scrolde door mijn foto's op mijn telefoon en zag alleen maar foto's waarop mijn kind aan het huilen is of boos/ontevreden. Dat deed me beseffen hoe ik naar mijn kind keek. Als huilbaby. Terwijl het ook zo'n mooi en lief mannetje kan zijn.
Leona
17-06-21
Precies dat!!!! taboe, omdat je ongeacht wat dan ook van je kind moet houden en altijd door moet kunnen gaan , maar dat gaat dan niet meer. ik snap je helemaal. ik zou het fijn vinden om daar eens met gelijkgestemde over te kunnen praten.
Marijke
11-07-19
Het is al 33 jaar geleden maar: mijn zoon was een huilbaby.
Eerste kind. Veel later koemelkallergie gebleken.
En waarschijnlijk, zo als ze het nu noemen, verborgen reflux.

Maar wat ik jullie wil vertellen is dat, heel veel later, is gebleken dat ik, een autisme spectrum stoornis (zo heet dat nu) heb.
Op mijn 42e heb ik de diagnose gekregen.
Daardoor kon ik geen goed contact met mijn baby maken en niet goed met alle veranderingen omgaan.
Ik had ook de pech dat de bevalling heel plotseling in het ziekenhuis was, de redding van mijn baby, en ik bijna geen kraamzorg thuis kreeg.( hooguit 5 uur verdeeld over 3 dagen)

Autisme bij de moeder kan dus ook één van de oorzaken zijn.
Lisa
03-01-17
Wat een ontzettend fijn initiatief van jullie, was er maar zoiets bij mij in de buurt..
Wat een herkenbare verhalen en wat maken ze me verdrietig.
Onze dochter is 9 maanden en ik ben kapot. Al 9 maanden hoor ik alleen maar gehuil en mag ik blij zijn als ik 3 uur onderbroken slaap krijg. Nog elke 2/3 uur krijgt ze de borst en snachts ieder uur.
Mn oudste dochter krijgt niet de (positieve) aandacht die ze verdient.
Het lukt me niet eens meer om in slaap te komen en ieder moment kan ik in tranen uitbarsten. Maar volgens de buiten wereld redden wij ons prima, want we staan nog toch?
Bianca
22-02-22
Mijn zoon is ook 9 maanden. Hij geeft vanaf geboorte af aan niet toe aan slaap. Dit resulteert in eindeloos huilen bij het in bed leggen, boos worden, baldadig gedrag en zich overschreeuwen. Zowel overdag als snachts. Na 3 maanden dachten we dat hij miss nu wel eens door zou gaan slapen. Dat was niet geval. Na 6 maanden nog niet en nu zitten we op 9 maanden. Maximaal 3 uur slaap achter elkaar in de nacht. Mijn partner en ik hebben maandenlang ploegendiensten gedraaid, maar dit kostte ons alle intimiteit van onze relatie. We zitten er allebei helemaal door heen en ik ben emotioneel instabiel geworden. Van de opvang horen we ook standaard dat het slapen niet gelukt is.
. Veel onbegrip van buitenwereld. Want ja, elke baby heeft toch wel eens slaapproblemen? Maar ik voel als moeder dat dit niet normaal is. Ik durf ook geen tweede kind meer te nemen, want zo'n tweede huilbaby trek ik niet meer. Zo'n zware periode kan ik maar een keer aan.

Als er een nacht oppas zou bestaan zouden mijn partner en ik daar zeker ruim voor willen betalen







Graag zou ik op alle reacties willen reageren!!!

Moeders/gezinnen er bestaat wel degelijk HULP!
Ik ben verpleegkundig babyconsulente en ik begeleid ouders met “ baby’s die excessief huilen” . De “ huilbaby” is een stigmatische uitdrukking.
De oorzaak van het huilen is in 95% van alle gevallen niet medisch maar ligt er een andere gebeurtenis aan ten grondslag. Samen met ouders kijken we wat de oorzaak kan zijn en gaan daarna met een op maat gemaakt plan van aanpak aan de slag. Kijk voor meer info op BABYCOBSULENTENNEDERLAND.NL er is altijd wel een consulente bij jou in de buurt die je verder kan helpen in deze situatie.

Je baby spiegelt jouw onrust, onmacht, frustratie etc terug aan jou als ouder. Jij weet niet wat te doen raakt hierdoor nog meer uit balans en zo is een negatieve neerwaartse spiraal geboren. Jullie versterken elkaar in dit gevoel!
Nanny Schouten
21-02-22
Mijn zoon is ook 9 maanden. Hij geeft vanaf geboorte af aan niet toe aan slaap. Dit resulteert in eindeloos huilen bij het in bed leggen, boos worden, baldadig gedrag en zich overschreeuwen. Zowel overdag als snachts. Na 3 maanden dachten we dat hij miss nu wel eens door zou gaan slapen. Dat was niet geval. Na 6 maanden nog niet en nu zitten we op 9 maanden. Maximaal 3 uur slaap achter elkaar in de nacht. Mijn partner en ik hebben maandenlang ploegendiensten gedraaid, maar dit kostte ons alle intimiteit van onze relatie. We zitten er allebei helemaal door heen en ik ben emotioneel instabiel geworden. Van de opvang horen we ook standaard dat het slapen niet gelukt is.
. Veel onbegrip van buitenwereld. Want ja, elke baby heeft toch wel eens slaapproblemen? Maar ik voel als moeder dat dit niet normaal is. Ik durf ook geen tweede kind meer te nemen, want zo'n tweede huilbaby trek ik niet meer. Zo'n zware periode kan ik maar een keer aan.

Als er een nacht oppas zou bestaan zouden mijn partner en ik daar zeker ruim voor willen betalen
Nanny Schouten
21-02-22
Mijn zoon is ook 9 maanden. Hij geeft vanaf geboorte af aan niet toe aan slaap. Dit resulteert in eindeloos huilen bij het in bed leggen, boos worden, baldadig gedrag en zich overschreeuwen. Zowel overdag als snachts. Na 3 maanden dachten we dat hij miss nu wel eens door zou gaan slapen. Dat was niet geval. Na 6 maanden nog niet en nu zitten we op 9 maanden. Maximaal 3 uur slaap achter elkaar in de nacht. Mijn partner en ik hebben maandenlang ploegendiensten gedraaid, maar dit kostte ons alle intimiteit van onze relatie. We zitten er allebei helemaal door heen en ik ben emotioneel instabiel geworden. Van de opvang horen we ook standaard dat het slapen niet gelukt is.
. Veel onbegrip van buitenwereld. Want ja, elke baby heeft toch wel eens slaapproblemen? Maar ik voel als moeder dat dit niet normaal is. Ik durf ook geen tweede kind meer te nemen, want zo'n tweede huilbaby trek ik niet meer. Zo'n zware periode kan ik maar een keer aan.

Als er een nacht oppas zou bestaan zouden mijn partner en ik daar zeker ruim voor willen betalen
Floor
11-08-20
Mijn zoon is ook 9 maanden. Hij geeft vanaf geboorte af aan niet toe aan slaap. Dit resulteert in eindeloos huilen bij het in bed leggen, boos worden, baldadig gedrag en zich overschreeuwen. Zowel overdag als snachts. Na 3 maanden dachten we dat hij miss nu wel eens door zou gaan slapen. Dat was niet geval. Na 6 maanden nog niet en nu zitten we op 9 maanden. Maximaal 3 uur slaap achter elkaar in de nacht. Mijn partner en ik hebben maandenlang ploegendiensten gedraaid, maar dit kostte ons alle intimiteit van onze relatie. We zitten er allebei helemaal door heen en ik ben emotioneel instabiel geworden. Van de opvang horen we ook standaard dat het slapen niet gelukt is.
. Veel onbegrip van buitenwereld. Want ja, elke baby heeft toch wel eens slaapproblemen? Maar ik voel als moeder dat dit niet normaal is. Ik durf ook geen tweede kind meer te nemen, want zo'n tweede huilbaby trek ik niet meer. Zo'n zware periode kan ik maar een keer aan.

Als er een nacht oppas zou bestaan zouden mijn partner en ik daar zeker ruim voor willen betalen
Radeloze mama
16-06-16
Ik ben echt ten einde raad. Sinds 02/11/2015 ben ik mama van een tweede zoontje. Al vanaf de eerste dag was hij onrustig misschien door keizersnede? We hebben alle soorten melken geprobeerd tot de meest hypoallergene nutramigen AA, medicijnen voor verborgen reflux, niets hielp. Hij at zo slecht dat hij eens is opgenomen in het ziekenhuis met uitdroging. Hij huilde 10 uur aan een stuk per dag en s' nachts. Op 11 weken zijn we op initiatief van KA begonnen met groentepap en 2 weken nadien met fruitpap. Dat ging heel goed. Hij komt nu goed aan in gewicht( melk is nog steeds een probleem). Echter het huilen en krijsen en slapen. Hij is nu bijna 8 maand en nog steeds zijn onze nachten vreselijk, tot 20 keer tutje geven. In de dag is hij ook steeds aan het zeuren wat overgaat in krijsen. Hem laten Wenen heb ik al veel gedaan. Dan krijst hij zichzelf nat van het zweet, valt dan voor hoogstens een uur in slaap om terug wakker te schieten en het begint opnieuw. Ik ben er stillekes aan onderdoor aan het gaan door chronisch slaaptekort( werk sinds 4 maanden terug). Hij gaat naar een kinderdagverblijf maar daar doet hij net hetzelfde. Ze hebben mij hier al meermaals over aangesproken.!Meestal zit hij met roodomrande ogen ergens in een uithoek omdat hij alle kindjes uit hun slaap houdt. Het is zelfs zover dat ik bang heb van een weekend of vakantie want dan ben ik er de hele dag bij. Nu na een weekend ben ik kapot en de week moet dan beginnen. Tot nu lukte me het om afleiding te zoeken in het werk maar nu ben ik op. Ik kan de slaap zelfs gewoon niet meer vatten. Zelfs met slaapmiddel. Ik maak dan fouten op het werk wat niet in dank wordt afgenomen waardoor ik nergens mijn eigen goed voel. Ik ben zeer agressief en kortaf naar mijn oudste zoon en man omdat ik het gewoon niet meer aankan. Ik kan niet genieten van mijn kinderen door het gekrijs. Ik heb zo uitgekeken naar de 12 weken drempel maar we zijn 5 maanden verder en het houdt gewoon niet op. Ik loop dikwijls met oordoppen en oortjes met muziek te Wenen en mijn huishouden te doen. Mijn man helpt me waar mogelijk maar wordt zelf ook stapelzot en chagrijnig van. We maken dan ook veel ruzie. Hij wil ook nooit erover praten of naar me luisteren want zijn motto is we kunnen er toch niets aan doen dus we zwijgen en doen voort. Voor mij is deze situatie stillekes aan onhoudbaar. Ik heb wel antidepressiva van dokter gekregen maar dat helpt me niet om eens te slapen of het huilen weg te krijgen. Ik vraag me af of er nog mensen zijn die dit hebben meegemaakt en wat hun geholpen heeft om te ontspannen of te aanvaarden. Ohja een osteopaat hebben we ook al geraadpleegd zonder enig effect.
Anoniem
18-06-16
Ik lees je bericht met kippenvel, wat herkenbaar! Mijn zoon heeft 1,5 jaar gehuild. Op een gegeven moment wist hij niet beter dan dat hij moest huilen. Huilend naar bed, huilend wakker worden enz. Mijn zoon liet zich op een gegeven moment ook niet meer troosten en knuffelen. Toen heb ik de keuze gemaakt om naar een orthopedagoog te gaan. Samen met haar zijn we gaan kijken naar de band tussen mij en mijn zoon en naar zijn gedrag en mijn reactie. Zij heeft ons zoveel geleerd!!!! Ook zijn we opnieuw begonnen met hem, weer heerlijk knuffelen en babymassage, dit om ons contact weer positief te maken. Na twee weken had ik een ander kind.
Toen hij 1 jaar was hebben we hem gezegd dat hij naar bedje ging en dat mama hem de volgende morgen als het ligt was weer kwam halen. Ik wist toen dat hij geen pijn of iets dergelijks had. We moesten de negatieve cirkel doorbreken. Hij heeft 4 uur lang gehuild en gekrijst. Meerdere keren wilde ik naar hem toe en heb echt huilende en biddend op mijn bed gezeten. Na die 4 uur viel hij is slaap. De volgende ochtend werd hij wakker en heb ik hem vol enthousiasme uit zijn bedje gehaald. Weer uitgelegd dat mama gedaan heeft wat ze had beloofd. na twee nachten sliep onze man door. De cirkel was doorbroken.
Anoniem
14-06-16
Wat een gaaf initiatief om ouders met huilbaby's te ondersteunen met ervaringsdeskundigen. Zelf heb ik geen huilbaby gehad, maar zie ik ze wel regelmatig in mijn werk. Het lijkt mij heel gaaf om deze ouders te begeleiden in het zoeken naar een oorzaak en oplossing voor het huilen van hun kindje, want ik geloof dat kinderen niet zomaar huilen, maar dat ze vertellen dat er iets aan de hand is.
Aan ons is het dan uit te zoeken met de ouders W
Anoniem
05-05-16
Ik vroeg me af of baby's ook na een tijd een huilbaby kunnen worden. Mijn zoontje is nu bijna vier maanden en huilt steeds vaker en harder. Ik reageer zo goed en vaak en snel mogelijk op hem, maar het is als alleenstaande Mama van drie niet altijd mogelijk om te dragen/ voeden (flesje kolf moet opgewarmd) of anderszins te proberen wat helpt om te troosten
.
Kortom ik Ben bang dat ik een huilbaby krijg of maak. Kan dat nog na vier maanden?
Iedereen heel veel sterkte!!!!
Jose
25-05-16
Dank je wel voor je bericht en sorry voor mijn late reactie.
Wat moet het zwaar zijn om alleen 3 kindjes op te voeden, vooral als de jongste meer gaat huilen!

Het kan zijn dat je kindje later gaat huilen, dit zou bv te maken kunnen hebben met voeding. krijgt hij bv al een fruithapje of groentepotje? Het zou kunnen zijn dat hij daarop reageert.
Zitten er allergie in de familie of hooikoorts of astma?

De eerste 6 maanden kan je een kindje niet verwennen. Wel zal je kunnen gaan merken dat ze gaan gewennen.

Spuugt hij veel? ruikt hij zuur of ruikt zijn speentje zuur? Bij baby's die veel spugen of voeding terug slikken (reflux en verborgen reflux) kan het zijn dat de slokdarm door het zuur wat gaat irriteren. Voordat de slokdarm gaat irriteren gaat er vaak wat tijd overheen, naarmate de kleine ouder wordt wordt het zuur steeds zuurder. Dit zou ook nog een rede kunnen zijn van het huilen.

Hoe gaat het nu met hem?
Mama
05-07-15
Hallo allemaal, ik kwam dit forum tegen en veel verhalen komen me erg bekend voor. Wat fijn om te lezen dat er meer mama's zijn met de handen in hun haar. Ik gun het niemand, maar ook wij hebben een huilbaby... Ons eerste dochtertje huilde ook enorm veel en na enkele bezoekjes aan de huisarts, cb en osteopaat was het over. Met name de osteopaat gaf verlichting, ze bleek het KISS-syndroom te hebben. Dus na 8 weken waren we de gelukkigste ouders allertijden. Nu ben ik 3 weken geleden bevallen van ons tweede dochtertje, dit keer met een normale zwangerschap, normale bevalling en een goed geboortegewicht (wat bij de eerste allemaal niet zo was)... dus ik hoopte dat het nu soepeler zou verlopen maar helaas... niets is minder waar. De kraamweek verliep heerlijk. Een gezonde tevreden baby, ik zat écht op een roze wolk. Maar na die week begon de ellende... Het huilen neemt alleen maar toe ipv af, en nog... Een bezoekje aan de huisarts is alweer gebracht en het 1e consult bij de osteopaat zit er ook alweer op. Ik hoop zo enorm dat het wat verlichting geeft. Ze is hartstikke schor en hees van het huilen en mijn moederhartje doet er ook z
Anoniem
15-01-17
Hoe is het afgelopen??
Oepiedoepie
24-06-15
... in de ontslagbrief van het ziekenhuis staat dat wij goed voor onze dochter zorgen. Toch is VEILIG THUIS (voormalig meldpunt kindermishandeling) ingeschakeld. VT heeft zich niet eerlijk voor gesteld in een gesprek dat de kinderarts voor ons geregeld had onder het mom dat wij een aanspreekpunt voor de zorg moesten hebben.

De ADVIESaanvaag van de arts is door VT opgevat als melding kindermishandeling, terwijl de arts dat ontkent. "Nee joh, anders had ik jullie niet laten gaan met je dochter."

Advies: als je een gesprek hebt met VT.....
1) Vraag of ze direct op beloven op papier dat ze binnen een dag een verslag naar je op sturen.
2) Vraag waarom je een gesprek hebt en hoe het gesprek gaat verlopen. Vraag of er een "getuige" bij aanwezig mag zijn.
3) Vraag wat je rechten en plichten zijn.
4) Zorg dat duidelijk vermeld wordt dat je wel/niet op hoogte bent gesteld van de "melding".
5) Check of het verslag klopt en wel letterlijk weergeeft wat jij hebt gezegd.

Wij zijn nu drie maanden verder en er is nog niets anders gebeurd dan onze tijd en energie opslurpen. De re-integratie van mijn man heeft vertraging opgelopen. Onbekommerd genieten is er niet bij en dat zouden we wel willen na 4 zware maanden.

We hebben inmiddels via de vakbond een jurist in geschakeld nadat we geheel klaar zijn met mailen en bellen met Veilig Thuis, onderdeel van Save.

Met ons meisje gaat het ontzettend goed.
Anoniem
24-06-15
Tijdens de opname/observatie van onze dochter in het ziekenhuis wegens het feit dat ze een ONRUSTIGE BABY was moesten wij herstellen. Maar hoe, in een gebedsruimte in het ziekenhuis ga je niet slapen. Dus uit eindelijk het heft in handen genomen. Een stretcher op de kamer van onze baby gezet.

Twee vliegen in een klap: een van ons kon rusten en meteen oefenen in 5 minuten gehuil aanhoren. Even troosten, weer 5 minuten en toen.... was ze in slaap! Ondertussen was er een lieve verpleegkundige die door het raam gebaarde dat ik het goed deed...

Als toetje na een zeer vermoeiende opname in
1
2
3
4
5
...
7
8
9
10